Door Helga van der Hart
Om handen en voeten te geven aan onze ideeën hebben we, Mara en ik, ons een weekend op een woonboot opgesloten. Heel vervelend ;-). Teksten schrijven voor onze nieuwe site verschilspecialisten.nl (nog even geduld, bijna live), visie schrijven, missie verwoorden en verbeelden, brainstormen over een inspirerende gadget, visitekaartje, nieuwe banners, filmpje maken… Tot zo ver heerlijk!
Druk op de ketel
Toen kwamen de uren dat we ‘echt aan het werk moesten‘. Feedback geven op de website, teksten schrijven, een slogan verwoorden. Aan onze ideeënstroom ligt het niet, maar we lopen vast op hetzelfde: we hebben niet het perfecte antwoord (oh ja, ook zo’n ding, het kan altijd leuker en beter). Het gevolg? Het werk schiet voor geen meter op, de tijd tikt weg, irritatie ligt op de loer. In samenwerking is het vaak irritant als je elkaar niet begrijpt, maar minstens zo irritant is het als je samen niet verder komt, dat hadden wij dus ;-). En dan is het wel makkelijk om je te ergeren aan de ander, terwijl je zelf op precies hetzelfde vlak ook tekort schiet. Of positiever gezegd, je kwaliteiten op een ander vlak liggen.
Afstand
Maar een wijntje, een nacht slapen en dus even afstand nemen doet wonderen. Gelukkig realiseren we ons dat het geen zin heeft om zo verder te gaan (ja, ja) en hebben we onze werkzaamheden gesplitst. Over het algemeen zitten we op één lijn, dus dat geeft vertrouwen. Aangezien Mara meer van de creatie is en ik iets meer praktisch ben ingesteld, raad je al hoe de rolverdeling de volgende dag is ;-). Mara aan de slag met een gadget en visitekaartje, ik dus verder met die site. Zo, allebei weer blij.
Samenwerken
Samenwerken. Echt zo’n ding dat heel goed kan gaan, maar ook heel frustrerend kan zijn. Wat ons heeft geholpen is dat we weten op welk vlak onze ontwikkeling ligt. In de praktijk is dit best conflicterend: om verder te komen, moeten wij afstand nemen (wat is belangrijk, beslissen op hoofdlijnen, objectiviteit aanbrengen, verantwoordelijkheid op de juiste plek), terwijl we ook dingen af willen krijgen. Dus nee, die afstand creëren lukt ons echt niet gelijk. Bovendien moet je dan eerst hardop aangeven dat het proces frustreert en dat doen we ook niet graag. Voor de insiders: we herkennen ons in de emotioneel–fysieke dynamiek. We hebben dus veel nieuwe ideeën, zijn creatief, zijn praktisch ingesteld, maken graag dingen (mooi) af en we vinden een goede relatie ook belangrijk.
Ontwikkeling
Om een samenwerking of jezelf in een stresssituatie verder te brengen helpt het om jezelf vragen te stellen die horen bij de groep kwaliteiten waarover je van nature minder beschikt, je ‘derde principe’. Bij ons is dit duidelijk de eerste groep, mentale kwaliteiten. Die andere 2 groepen zetten we van nature in. Wat helpt jou verder in zo’n proces? Is dat het bewust ‘aanzetten’ en inzetten van mentale, emotionele of fysieke kwaliteiten? Ik ben benieuwd!
Persoonlijk denk ik dat iedereen zich wel in meerdere of mindere mate in deze situatie zal herkennen.
En gelukkig zijn we niet allen hetzelfde ingesteld. Dit zou misschien tot minder onderlinge wrevel leiden maar zou creativiteit of praktisch werken fnuiken.
In alles wat we doen zit er meer of minder gevoel, verstand en praktisch handelen. Een gadget moet gevoelsmatig aanspreken, maar moet ook doordacht zijn en misschien zelfs praktisch nut hebben. Een website moet praktisch opgebouwd worden, maar moet ook aanspreken en liefst het verstand voeden.
In elk team zouden dus zo veel mogelijk de verschillende kwaliteiten aanwezig moeten zijn. Dit om tot echt resultaat te komen.
Als we dan maar, zoals deze dames, de moed hebben om de leiding te geven aan diegene met de gepaste kwaliteiten om het werk tot een goed einde te brengen.
Wat een mooie woorden Marc, dank je wel! Groeten, Helga
Wat een herkenbaar stukje.
Ik krijg binnenkort een collega en dan moet ik mijn eigen toko gaan delen. Heerlijk want ik heb het veel te druk maar oh jee, gaat dat samenwerken mij nog wel lukken? Wat als die ander het heel anders wil? Wat als er veel kritiek komt op hoe ik het tot op heden gedaan heb?
Mijn grootste probleem gaat loslaten worden, de ander de ruimte geven om het op zijn/haar manier te gaan doen. Maar waar ik nu al van geniet is dat ik een partner krijg waarmee ik kan sparren, die mijn zwakke punten kan aanvullen, die mij een spiegel voor gaat houden zodat ik door kan groeien.
Ik ga het afwachten… en ik hoop dat ik flexibel genoeg ben zodat we een topteam kunnen vormen waarin al onze kwaliteiten en talenten de ruimte gaan krijgen, dat we elkaar versterken en scherp kunnen houden.
Kom maar op collega!
Op naar dat topteam Anita, succes! groetjes, Helga