Tag: relaties

Verschillen, echt zó irritant!

beheerder 3 Reacties

Door: Helga van der Hart

“Volgens mijn oma is elke partner weleens perfect“ – Loesje

‘Ja, ja, leuk die blogs over mooie verschillen. Maar ik vind verschillen vaak ontzettend irritant’, ik kan het je bijna horen denken. Want er is natuurlijk niks irritanter wanneer je partner (of je collega) niet gewoon hetzelfde denkt als jij. Dat zou de wereld een stuk overzichtelijker maken, toch?

Discussie over het huishouden

Stiekem denken we dat allemaal wel eens, ik natuurlijk ook. Onlangs nog, toen ik thuis met manlief weer zo’n fijne discussie over het huishouden had (nadat ik hem vroeg of hij bij het opruimen ook aan de details wilde denken, oei). Ik bedacht me hoe handig het toch zou zijn om met een vrouw te leven. Die zou me tenminste begrijpen… Tijdens een borrel deze vraag maar eens gesteld aan een bevriend lesbisch echtpaar. Wat bleek? Ze kenden hetzelfde probleem ;-), ok, dat lijkt dus niet de oplossing.

Relatievoorbeeld

In het begin van onze relatie vonden we elkaar en onze verschillen juist interessant, sterker nog, we dachten dat we heel erg hetzelfde waren. Ja, nu weten we dat we juist heel erg verschillend zijn en elkaar aanvullen (dit is uiteraard de positieve manier van kijken 🙂 ). Maar het werkt(e), samen in alle rust boeken in de tuin lezen (duidelijke invloed van manlief, een belangrijke balansbrenger voor mij). Samen naar vrienden en familie (ok, beetje invloed van mij, maar een goede balansbrenger voor hem).

Wanneer werkt het wel?

Op het moment dat wij beiden goed in ons vel zitten, werken deze verschillen heel goed. We hebben dan aandacht voor onze eigen kwaliteiten en benutten onze balansbrengers goed. Tuurlijk hebben we dan wel eens een discussie, maar de grote ergernissen blijven uit.

Druk op de ketel

Maar je raadt het al, als er druk op de ketel komt gaat het mis. Ik schiet door in gedetailleerd en praktisch bezig zijn (en luister niet meer naar mijn gevoel) en hij (sorry Pascal) heeft nog meer tijd en ruimte voor zichzelf nodig en houdt zich bezig met de hoofdlijnen. Je begrijpt, een groot gat.

Het helpt dan enorm als we ons realiseren dat we in onze valkuilen zijn gestapt, ik (over – organiseren) en hij (afwezig). Met een goed gesprek (contact is voor mij belangrijk en is zijn balansbrenger) en een glas wijn (rust is voor hem belangrijk en mijn balansbrenger) lukt het ons meestal om hier weer een balans in te vinden. Gelukkig maar!

Van irritant naar interessant

Vaak helpt het om te bedenken dat als je een stukje van de irritante eigenschap van de ander toevoegt aan jezelf, dit een absolute balansbrenger is. Want vinden dat een ander irritante eigenschappen heeft, heeft vooral te maken met je eigen behoefte ;-).

Ik ben benieuwd, hoe zit dit bij jou/jullie?

Verschillen in waarneming: welk type hardloper ben jij?

beheerder Reageer

Door Helga van der Hart

Oké, mijn man en ik hebben er op de vakantie maar liefst twee weken over gedaan om erachter te komen dat we toch echt dezelfde hardlooproute hadden (ach, we hadden de tijd voor een beetje discussie). 🙂

De route volgens mijn man, vanuit zijn waarneming en gedachten:

  1. Linksaf vanaf de camping
  2. Aan het eind van de route, een huis in de verkoop (‘bijzonder, wat zou dit kosten?’)
  3. 1 losse boom (‘opmerkelijk’)
  4. Op de heenweg loopt de weg af, op de terugweg loopt de weg op (‘zo, de terugweg is een stuk zwaarder’)
  5. Witte paarden

De route volgens mij, vanuit mijn waarneming en (een deel van mijn) gedachten:

  1. Linksaf vanaf de camping
  2. Witte paarden (‘wat een gekke plek, wie zijn de eigenaren?’)
  3. Links een groentenveld (‘welke groente zouden dat zijn, er wordt nog wel gesproeid’)
  4. Rechts een veld met kleine witte paaltjes (‘waarom zou dat zijn, niet voor groente, geen jonge aanwas…’)
  5. Dan 2 zonnebloemvelden (‘die hebben het ook zwaar met dit weer’)
  6. Huis op het eind (‘wat een onprettig huis, snel weer terug’)

Mijn reactie op hem: ‘Welke boom? Hoe ziet dat huis eruit? Die velden heb je toch wel gezien, 3 velden achter elkaar en al die witte paaltjes! Ik heb niet gemerkt dat de weg op– en afloopt, het is hier behoorlijk vlak hoor.’

Zijn reactie op mij: ‘Ik heb geen velden gezien, witte paaltjes? Waar dan precies? Heb jij die boom en dat huis niet gezien?’

In de praktijk

Voor mij is dit kenmerkend voor onze verschillen in manieren van kijken (of in onze dynamieken). Mijn man (mentaal–fysiek) richt zich graag op de lange termijn, wat is het doel, waar gaat het heen en denkt hier in in stilte graag over na. Op het werk zijn dit vaak waardevolle visonairs op afstand, je kunt bij hen niet altijd zien aan de buitenkant wat ze denken, het is goed om ze hiernaar te vragen, je zult verrast zijn!

Ik (emotioneel–fysiek) ben bezig met wat er hier en nu in de omgeving gebeurt, richt me op details en associeer graag op alles wat ik meemaak (bij voorkeur in interactie met anderen). Op het werk zijn dit vaak de echte verbinders en goede organisatoren, ze houden van flexibiliteit.


Thuis

Gelukkig zijn we nu weer thuis, kunnen we onze standaard routes lopen en kunnen we ons weer richten op andere dingen… 😉

Inpakken en wegwezen

beheerder 2 Reacties

Door Mara Lammertzen

Vakantie! Dé tijd om verschillen tussen jou en je partner weer eens ‘lekker’ tegen te komen. En er dan vooral gebruik van te maken…

Wat is er nou mooier dan tussen de loslopende kippen wakker te worden en met je voeten in het gras te ontbijten? Om vervolgens je hangmatje in te duiken met een heerlijk boek, of al kletsend met de buren de camping over te lopen. Naar dat gezellige marktje te gaan in de zinderende hitte, of kijk! Wat een leuk terrasje, lekker mensen kijken. Tenminste, als je het mij met mijn emotioneel-fysieke persoonlijkheidsdynamiek vraagt. Mijn lief, met zijn praktische fysiek-mentale gesteldheid, denkt daar héél anders over. Die hoeft eindelijk eens niets, want het nooit eindigende to-do-lijstje ligt lekker thuis. Het ‘sociale gedoe’ mag met name overdag aan zijn neus voorbij gaan, want hij is liever bezig met het op orde maken en verbeteren van het ‘kampement’, zoals dat bij ons heet. Of met hout kappen voor het kampvuur straks. In het buitenland hebben ze ook doe-het-zelf-winkels, uiteraard. En anders wordt er wel een outdoorklusje gevonden op de ecocamping. Sinds onze dochter de helft van de achterbank inneemt onderweg is er dan ook een aanhangwagen en een dakzak aangeschaft zodat alle spullen die hij misschien nog wel eens nodig zou kunnen hebben zich ‘aan boord’ bevinden. De auto wordt tot op de laatste centimeter efficiënt ingepakt met doorzichtige kratten en drybags, zodat in geval van ernstige regenval alles tenminste vindbaar en droog blijft. De paspoorten, geld, vignetten, verzekeringsdocumenten in Google Docs, pech-set en neonjasjes: dat heeft hij alweer geregeld (na het lezen van dit blog: ‘je vergeet de gereedschapskist en de noodhamer te noemen’: I rest my case). Twee kratten met keukenspullen gaan de middag voor vertrek langs mij om te worden aangevuld met theedoeken, afwasmiddel, olijfolie, kruiden, tafellaken, kaarsjes en gezellige wijnglaasjes. Kleding en linnengoed zet ik klaar, zonnebrand, speelgoed, en de onderweg-voer-tas is ook mijn klus. Hij is van de veiligheid en de (ietwat uitgebreide, okee) spullenboel, ik van de in- en uitwendige mens. Het is maar waar je focus ligt. Het werkt samen in ieder geval als ’n trein die altijd ’n high five krijgt als we de hoek omrijden. Waarna ik vervolgens ineens denk aan mijn zonnebril of sleutels voor de buren met bedankbriefje of telefoon die nog op het aanrecht liggen. Hij is van het inpakken, ik van het wegwezen. ‘Maar’, zegt hij, ‘ik geniet nóg meer van het weg zijn’.

Foto boven: Inderdaad, in de waterdichte bak achter de trekhaak zit de (uiteraard op zowel 220 volt, 12 volt als gas werkende) koelkast… 😉